\”Aslında özbenlik bir bakıma o kadar nahoş o kadar gerçekçidir ki; çünkü asıl olduğunuz şeydir, olmak istediğiniz ya da olmanız gerektiğini hayal ettiğiniz değil; işte o gerçeklik o kadar yoksul bazen tehlikeli hatta tiksinçtir ki doğallıkla kendimiz olmamak için her türlü çabayı gösteririz.” der Jung.
🍁Öylesine korkulan ve görmezden gelinen bir şeyse neden bir o kadar da merak uyandırır kendimizi bulmak? Başkası gibi veya toplumun beklentilerini yansıtan davranışlar sergilesek de var olamaz mıyız?
🍁Çağlar boyu süregelen bir soru vardır: Ben kimim? Bu alelade sorulmuş bir sorudan ziyade kişinin sevincinden hüznüne, doğrusundan yanlışına kadar onu var eden bütünlükleri kapsar.
🍁Özbenlik, en yalın haliyle kişinin öğrendiklerinden ziyade öğrenemediği iç dünyasını ifade eder. Öze dönmek, kendisini bulmak, varlığını ortaya çıkarmak gibi kelimelerle de desteklenir.
🍁En doğal halimiz olan kendimizi bulma fikri bile Jung’ ın söylediği gibi deyim yerindeyse ödümüzü koparır ve böylece gerçeklikten kopar, sahte benliklere doğru evriliriz. Ancak zor olduğu kabul edilse de olduğumuz gibi davranmak insanı kendisine ve topluma karşı “rahatlatır”. Sürekli kulp bulmaya ve yalan söylemeye yönelik ördüğümüz duvarları yıkar ve ruhun bu döngüde kıvranan acısını dindirir.
🍁Henüz okumamış olmakla birlikte Jung’ın “Keşfedilmemiş Benlik” kitabı çokça önerilmiş. İçinizde okuyan varsa belki bizlerle fikrini paylaşır ya da hep birlikte okuma listemize alırız.
🍁Keyifli günler dilerim.
🍁Psiket..
